Przeprowadzone wyniki badań GUS na temat rozwoju demograficznego Polski wskazują, że znaczącym problemem zdrowotnym i demograficznym jest starzenie się populacji. Statystyki europejskie pokazują, że do roku 2025 ponad 20% Europejczyków stanowić będą osoby powyżej 65 roku życia, a postępujące wydłużanie średniej długości życia mieszkańców Europy przyczyni się do istotnego wzrostu liczby osób powyżej 80 roku życia. Problem starzejącego się społeczeństwa dotyka również Polski – według danych GUS udział osób powyżej 65 roku życia w ogóle społeczeństwa będzie rosnąć osiągając ponad 23% w 2035 roku, w porównaniu do niespełna 14% w roku 2011, co oznacza niemal podwojenie liczby osób w tym wieku.

Kolejny problem dotyczy osób cierpiących na różne formy demencji, w tym chorobę Alzheimera. Na całym świecie odnotowuje się systematyczny wzrost liczby takich osób, a ryzyko otępienia wzrasta gwałtownie z wiekiem (do ok. 25-30% u osób w wieku 85 lat i starszych). Z danych Polskiego Związku Alzheimerowskiego wynika, że liczba chorych na Alzheimera (najczęstszą przyczynę otępienia u osób powyżej 65 roku życia) szacowana jest na około 250 tys., a statystyki te będą szybko wzrastać z uwagi na szybko starzejące się społeczeństwo w Polsce. Problemem jest nie tylko nie dostatecznie szybka diagnoza, wynikająca często z braku wiedzy społeczeństwa, pozwalająca na odpowiednio szybką reakcję, ale również szybkie wdrożenie terapii pozwalające wydłużyć czas samodzielnego funkcjonowania chorego i zmniejszyć liczbę osób w najbardziej nasilonych stadiach otępienia. Ważne jest tutaj również odpowiednie przygotowanie infrastruktury placówek opieki długoterminowej, jak również dysponowanie kadrą przygotowaną do pracy z ludźmi chorującymi na zespoły otępienne, m.in. chorobę Alzheimera.

Szacuje się, że w województwie podkarpackim z zespołami otępiennymi związanymi z chorobą Alzheimera, boryka się około kilkunastu tysięcy osób (10-12 tys.), z czego dobrą opieką lekarską objętych jest około 10%. Nie wynika to tylko i wyłącznie z ograniczonej liczby miejsc w regionie, w których można zaoferować odpowiednią opiekę nad takimi osobami, ale również z ograniczonej wiedzy społeczeństwa na tematy związane z otępieniami (m.in. wczesne diagnozowanie), jak i samych lekarzy pierwszego kontaktu, którzy często nie są w stanie odpowiednio wcześnie zdiagnozować zespołów otępiennych, zlecając przeprowadzenie odpowiednich badań.

Choroba Alzheimera, jako przykład zespołu otępiennego, dotyka najczęściej osoby powyżej 65 roku życia, a biorąc pod uwagę prognozy demograficzne pokazujące starzenie się społeczeństwa, nie można pozwolić sobie na lekceważenie tematu zespołów otępiennych. Według danych GUS na koniec 2011 r. województwo podkarpackie zamieszkiwało ponad 402 tys. osób powyżej 60 roku życia (co stanowi niemal 19% populacji regionu). Od roku 2005 liczba osób powyżej 60 roku życia w regionie zwiększyła się o blisko 17% (w 2005 r. udział osób tej grupy wiekowej w ogólnej liczbie mieszkańców Podkarpacia wynosił 16,5%). Prognozy dla regionu również nie są korzystne i wpisują się w ogólnopolskie i europejskie trendy (starzenie się społeczeństwa, wydłużanie się czasu trwania życia, zwiększający się udział populacji powyżej 60/65 roku życia itp.).

Polski Związek Alzheimerowski szacuje, że blisko 80% polskich chorych na Alzheimera przebywa w domu, pod opieką najbliższej rodziny, co wynika z braku miejsc w zakładach specjalistycznej  opieki. Konieczne jest zatem zarówno tworzenie dodatkowych miejsc, jak i wspieranie tych placówek, które kładą nacisk na opiekę i leczenie osób z zespołami otępiennymi oraz pomoc w podejmowaniu przez nie szczególnego wysiłku w przygotowaniu infrastruktury i zapewnieniu odpowiednio przygotowanej kadry.

Potrzeba realizacji projektu pn. „Rozbudowa, przebudowa pawilonu Nr 10 ZOL dla osób starszych i przewlekle chorych w Górnie wraz z infrastrukturą” uwarunkowana jest więc przyczyną natury demograficznej i zdrowotnej.